Co nowego w leczeniu chroby Huntingtona

HD to autosomalne dominujące schorzenie neurodegeneracyjne, które daje początek postępującej dysfunkcji komórek nerwowych i śmierci komórkowej. Wywołane jest przemianami w końcu aminowym (N-końcu) produktu genu HD, Huntingtoninie (HTT). Obecnie nie istnieją skuteczne metody leczenia HD, a jedynie terapia objawowa współwystępującej pląsawicy i problemów psychiatrycznych.


SEN0014196, znany również jako selisystat, to nowy selektywny inhibitor SirT1 o działaniu neuroprotekcyjnym względem toksyczności indukowanej przez zmutowaną postać HTT. Już wcześniej, w fazie przedklinicznej, inhibitor ten wykazał się obiecującą skutecznością w leczeniu HD w modelach komórkowych i in vivo. Selisystatowi przyznano status leku sierocego zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych, a ponadto dowiedziono jego bezpieczeństwa w ramach prób na zdrowych ochotnikach.


Finansowany przez UE projekt PADDINGTON był kontynuacją wyżej wspomnianych badań klinicznych, a jego celem było objęcie skutecznym działaniem selisystatu chorych na HD. Głównymi założeniami badania był wybór zespołu prób farmakologicznych, które mogłyby posłużyć do "odczytu" działania selisystatu modyfikującego chorobę.


W czasie trwania projektu PADDINGTON przeprowadzono dwie próby: jedno badanie poszukiwawcze z udziałem chorych na HD i jedno obserwacyjne ukierunkowane na identyfikację i ewaluację biomarkerów neuroobrazowych postępowania choroby. W pierwszym badaniu z udziałem 55 pacjentów na wczesnym etapie choroby HD, którzy na przestrzeni 14 dni otrzymali różne dawki selisystatu, zademonstrowano bezpieczeństwo i brak skutków ubocznych leku.


W badaniu obserwacyjnym prowadzonym przez 15 miesięcy, dużą kohortę pacjentów i zdrowych ochotników poddano neuroobrazowaniu, ocenom klinicznym, laboratoryjnym i kognitywnym. Analiza danych pozwoliła odkryć szereg biomarkerów określających stan choroby i jej postępowanie.


W obliczu wyniszczającego społecznie wpływu HD, działania modyfikujące chorobę, takie jak użycie selisystatu, mogą wpływać na poprawę życia chorych i ich bliskich. Jednak mimo że działania w ramach projektu PADDINGTON potwierdziły bezpieczeństwo kliniczne tego związku, niezbędne jest przeprowadzenie decydujących badań walidacyjnych, które rozstrzygną o skuteczności w łagodzeniu objawów choroby.